Familiereis Jordanië

Op een kameel door de woestijn

Duizend-en-één, duizend-en-twee, duizend-en-drie??.., ontelbaar veel sterren staan er aan de Jordanese hemel als ik nog wat dieper in mijn slaapzak kruip. Het kampvuur smeult nog naast me en het laatste beetje warmte verdwijnt. De vallende sterren maken lange strepen in een prachtig heldere nacht. Ik voel me altijd een bevoorrecht mens als ik zo middenin de woestijn in dit prachtige ?openlucht hotel? mag slapen.

Het was weer een heerlijke dag in Wadi Rum, wat letterlijk ?droog liggende rivierbedding? betekent. ?s Ochtends hebben we een lokaal ontbijt voor de Bedoeïentent gegeten en zijn daarna in onze jeeps gestapt. Een grote stofwolk achtervolgt ons als we langzaam door het enorme gebied trekken.

Het letterlijke hoogtepunt van die dag is het bestormen van een zandduin. Met mijn grote mond roep ik tegen de kids: ?Wie het eerst boven is!?, waarop iedereen de sprint inzet. Het mulle zand is verraderlijk en halverwege gaat het tempo al rap naar beneden. Op driekwart merk ik dat alle broekies me al ingehaald hebben. O, o, ook ik word een jaartje ouder. Als ik dan bovenop de zandheuvel neerplof geniet ik van het geweldige uitzicht op de oranje rode woestijn. Nu komt het leukste onderdeel, keihard naar beneden rennen! Dat gaat een stuk makkelijker en er komen minder zweetdruppeltjes aan te pas. We zitten van top tot teen onder het zand. Het is maar goed dat we morgen naar Aqaba gaan waar je tussen de felgekleurde vissen in de Rode Zee kunt zwemmen.

?s Middags laat ik aan de gids weten hoeveel kamelen we morgen nodig hebben om de woestijn te verlaten. In een langgerekte karavaan lopen de kamelen dan hun route richting de bewoonde wereld. Hun mooie, statige poten landen zachtjes in het zand en laten reusachtige afdrukken achter vergeleken bij de sporen van de kleine hagedisjes. Nog één nachtje?.en dan verlaten we deze magische plek weer. Ik heb het geluk hier vaker terug te komen, bevoorrecht noem ik zoiets.