Groepsrondreis Sri Lanka

De Berenrots van Sri Lanka

Reizen is vaak zo verrassend en inspirerend dat je altijd wel op reis zou willen zijn, ken je dat? Dat je eigenlijk niets liever doet dan rondreizen? Mijn ervaring is dat elke dag op reis mijn leven echt verrijkt; er gebeuren vaak van die onverwachte dingen, waar je de rest van je leven met heel veel plezier aan terug denkt. Het avontuur ligt steeds vlak om de hoek, dát  maakt het op reis zijn zo spannend!

 Ik zal je een voorbeeld geven van zo’n speciale belevenis die ik nog niet zo lang geleden had in Sri Lanka met mijn groep. Op een markt ergens in de historische driehoek van het land, niet zo ver van de beroemde Leeuwenrots van Sigiriya, kwamen we een lokale gids tegen. We raakten aan de praat over cultuurverschillen en al gauw ging het gesprek over het Boeddhisme en welke rol dit speelt in het leven van de Singhalezen, de belangrijkste bevolkingsgroep van Sri Lanka. Iedereen was erg enthousiast over de manier waarop deze man vanuit zichzelf zoveel vertelde over de leer van vreedzaamheid en bevrijding. Als toegewijd boeddhist bezocht hij ook regelmatig een monnik die helemaal alleen teruggetrokken in de jungle leefde, zoals eens ook de Boeddha zelf. Onze belangstelling groeide toen hij zei ons te willen voorstellen  aan deze devote kluizenaar tussen de wilde dieren. Om daar niet met lege handen aan te komen, stelden we op het marktje met z’n allen een soort van overlevingspakket voor hem samen. Het moest allemaal goed ingepakt worden, want anders zou er een beer op af kunnen komen! "Ja, ja, dat zal wel", dachten we bijna hardop. Beren zijn namelijk uiterst zeldzaam in Sri Lanka. 

We verdeelden ons over een aantal tuktuks, de lokale driewielige taxi’s, omdat we deze middag over zeer hobbelige, smalle wegen de tocht zouden afleggen, niet geschikt voor onze bus dus! "Dan zijn we ook wendbaarder als we wilde olifanten tegenkomen..." zei onze gids. We namen de verhalen van wilde dieren niet helemaal serieus en genoten van een prachtige rit door uitgestrekt oerwoud. Totdat we inderdaad van heel dichtbij met de kuddes olifanten oog in oog kwamen te staan... Van zo dichtbij zijn ze wel héél groot!

 Na verloop van tijd doemde er een rots op uit het verder vlakke landschap. Zou dit de Berenrots zijn van de monnik? Ja hoor, we parkeerden langs een junglepad en liepen het laatste stuk naar de hermitage. Vanaf het plateau waarop onze monnik leefde werd pas goed duidelijk dat we ons werkelijk midden in een uitgestrekt oerwoud bevonden. De eerwaarde nam in dankbaarheid zijn proviand in ontvangst en begon te vertellen over zijn leven in meditatie. En ook over de beer die waakte over hem en misschien wel de oudste inscriptie van Sri Lanka. De oudste inscriptie in Sri Lanka? Ja, die zat toevallig aan de achterkant, beneden in zíjn rots. De sensatieboog werd nu wel erg strak gespannen. We daalden een steil pad af. In de rotswand waren wat kruisen en strepen gegrift. Het leek meer op het werk van een verveeld kind, of zoals iemand in de groep opmerkte: "De beer heeft hier zeker zijn klauwen geslepen". Er werd wat gelachen om de sterke verhalen. De hilariteit sloeg echter snel om toen we een luid gegrom uit de bosjes hoorden komen! Snel klommen we terug om aan te schuiven voor een kop Ceylonthee met zijne heiligheid, de boeddha in spe.
 
Een paar dagen later deden we in een andere plaats een klein oudheidkundig museum aan, waar iedereen ineens wel erg veel interesse had voor het zaaltje waarin werd uitgelegd hoe het zo sierlijke Singhalese schrift afstamt van het Brahmi, een soort kinderlijk ogend spijkerschrift van vóór onze jaartelling...

  Ook zo’n zin in een avontuur? Ga met me mee! Op reis is zoveel meer te beleven!