Menu
Souks, tajines en paleizen: mijn magische week in Marokko
In 2020 bezocht ik samen met een vriendin het kleurrijke Marrakech. Ik werd overdonderd door deze stad vol smalle steegjes, kruiden, vriendelijke mensen en duizenden katten. De Marokkaanse stad ligt aan de voet van het reusachtige Atlasgebergte. In dit reisverhaal neem ik je mee op avontuur in deze bijzondere stad en door het binnenland van Marokko.
Dag 1: Aankomst in Marrakech
14 februari 2020: Na drieënhalf uur vliegen kwamen we aan in Marrakech. De eerste stap uit het vliegtuig, voelde direct aan als een warm bad: 27 graden in februari, hallo zeg! Nadat we vijf keer door de paspoortcontrole waren geweest en een coronaformulier hadden ingevuld, gingen we op zoek naar de taxi van het hotel waar we verbleven. Eenmaal ingestapt reden we met gierende banden en keiharde Arabische muziek de stad binnen. Nu gaat het avontuur écht beginnen. Wat een binnenkomst in deze woestijnachtige stad.
Eenmaal aangekomen in ons hotel, kregen we een warm welkom. De vriendelijke man achter de receptie toverde een stadsplattegrond tevoorschijn en begon enthousiast over zijn stad te vertellen. We kregen tips over bezienswaardigheden en folders mee voor dagtrips.
Ons hotel (Hotel Central Palace), ligt dichtbij het Djemaa El Fna plein. Dit is het meest centrale plein van Marrakesh, en tevens het grootste plein. Overdag staan hier vooral kraampjes met smoothies en iedere avond barst het hier van de mensen.
Ook zie je talloze eetkraampjes, verkopers, circusartiesten en muzikanten. Een indrukwekkende plek dus voor een eerste avond. We keken dan ook onze ogen uit, want overal gebeurde wel iets. Grappig dat je na een paar uur vliegen al in zo'n andere
wereld terecht komt. Die avond aten we een traditionele tajine met heerlijk brood bij een klein restaurantje dichtbij ons hotel.
Dag 2: Slenteren door de souks
Gewoonlijk word ik best vroeg wakker op reis, dus ook deze dag was ik vroeg uit de veren. De warme zon schemerde al door de kieren van mijn raam. Ik trok mijn zomerse jurk aan, pakte mijn camera en liep naar het dakterras. De zon kwam net op en vergeleken met gisteravond zag ik een oase van rust in de straatjes. Ik rook de geur van vers brood en kreeg direct zin in een lekker ontbijtje. Om de dag rustig te beginnen ontbeten we aan de rand van het Djeema El Fna plein. Genietend van een gebakken eitje met vers fruit en Marokkaanse thee, zagen we de stad ontwaken. Hierna begon onze tocht door de vele souks die de medina (het oude stadscentrum) rijk is.
Authentieke winkeltjes
De authentieke winkeltjes en marktjes in de souks zijn echt een bezienswaardigheid op zich. Je koopt er van alles en nog wat. Van traditionele Marokkaanse kleding, tot aan bohemian sieraden, handgevlochten tassen, potjes met zilveren accenten, theepotten en koperkleurige lampen vol details. Ook zie je regelmatig kunstenaars, leerverwerkers, schoenmakers en houtbewerkers voorbijkomen.
Na een bezoek aan de kleurrijke straatjes, liepen we door naar het wat minder toeristische gedeelte van de medina. Zo maakten we kennis met een ‘berbermarkt’ en liepen we naar binnen bij een leerlooierij. Het was zo bijzonder om te zien dat het de stank helemaal waard was.
Dag 3: Een dagtrip naar Aït-Ben-Haddou
Het idee was om alleen de stad Marrakech te bezoeken, maar we hoorden van locals dat het hartstikke leuk is om ook eens kennis te maken met het binnenland. Zo gezegd zo gedaan. We boekten die ochtend een trip naar Aït-Ben-Haddou, een middeleeuwse stad met lemen huisjes gebouwd tegen een heuvel. De kans is groot dat je dit wonderlijke gebouw herkent uit een aantal Hollywoodproducties. Zo diende het onder meer als decor voor Game Of Thrones. Aït-Ben-Haddou ligt in de uitlopers van het Marokkaanse Atlasgebergte en is best een eind rijden vanaf Marrakech. Drie uur rijden lieten we ons vertellen.
Rond 07:30 uur werden we door de tourguide opgehaald bij ons hotel. We stapten met ongeveer acht mensen, waaronder twee koppels uit Cyprus, een Japanse meid van onze leeftijd en een stel uit Italië in het kleine tourbusje. De hobbelige rit door
het Atlasgebergte kon beginnen.
Na vijf uur kwamen we aan in Aït-Ben-Haddou. We kregen een gids toegewezen en liepen in vrij rap tempo door het stadje. Telkens wanneer wij stilstonden om foto’s te maken, schreeuwde de gids ‘Yallah Niederland’ (opschieten of kom op Nederland).
De mensen uit Cyprus vonden het hilarisch en konden het niet laten om hier weer op te reageren.
De middeleeuwse stad Aït-Ben-Haddou ligt op de westoever van de rivier de Asif Ounila en bestaat uit tal van lemen huisjes die tegen de berg zijn aangebouwd. Binnenin dwaal je door een labyrint van smalle steegjes. Ook hier barst het van de kunstenaars
en verkopers van sieraden en kleding.
Na een overweldigende dag reden we weer terug naar Marrakech. Zo nu en dan rolden er casual wat stenen van bergen, zagen we een groep loslopende geiten en passeerden we diepe afronden.
Gelukkig waren we bij schemering weer terug in Marrakech, anders waren de wegen te gevaarlijk om te begaan. Na een dag vol nieuwe indrukken, een hoop gelach met de medereizigers en een museum aan foto’s op zak, sliepen we als een roos in het hotel.
Dag 4: Bezoek aan de paleizen
We werden rond 10:00 uur wakker en begonnen de dag met een traditioneel ontbijt en een lekkere, maar mierzoete kop Marokkaanse thee.
Hierna brachten we een bezoek aan het EL-Badi paleis. Het fotogenieke overblijfsel van wat ooit een luxe paleis was, is omgeven door hoge muren en veel sinaasappelbomen. Bovendien is het de ultieme broedplek voor ooievaars, want die zagen we daar volop.
Binnen in het paleis loop je door allerlei smalle gangetjes met her en der wat voorwerpen achter vitrage. We liepen door naar het dakterras en keken uit over de stad. Ondertussen hoorden we het middaggebed door de stad galmen.
Op naar het volgende paleis! Ook het Bahia paleis wil je niet overslaan tijdens een bezoekje aan Marrakech. De kleurrijke en gedetailleerde tegeltjes bedekken het paleis en de tuinen staan vol met de mooiste planten. In iedere kamer staat een open
haard en de plafonnetjes zijn een creatief meesterwerk. Ik ben dan ook blij dat we deze plek hebben bezocht.
De rest van de dag struinden we door de stad en kochten we allebei een prachtig leren tasje dat lokaal gemaakt is.
Dag 5: Dagtrip naar Ourika Valley
Op dag 5 van onze Marokko-trip wilden we nog wat meer van het land zien en besloten daarom naar Ourika Valley te gaan. Dit is een vallei waarin de rivier Ourika stroomt en het bevindt zich tevens aan de rand van het hoge Atlasgebergte. Hierdoor is het er een stuk koeler dan in de rest van het land en locals komen er graag om de hitte te ontvluchten. De vriendelijk lachende, 75-jarige chauffeur deed enorm zijn best om het ons naar de zin te maken. Zo konden we tijdens de rit aangeven waar we wilden stoppen en hij vroeg constant of we op de foto wilden. Deze man had geen haast en duidelijk een passie voor zijn vak als ‘tourguide’.
De omgeving waar we doorheen reden was groen, fris en vol van kleur. Totaal anders dan de woestijnachtige trip naar Aït-Ben-Haddou. De rit was daarnaast een stuk minder lang, namelijk anderhalf uur heen en terug.
We stopten onder meer bij een berberfamilie waar we hun ouderwetse lemen huisje van binnen bekeken en wat aten. De lieve opa van het gezin brak een vers brood in acht gelijke stukken. Ook kregen we Marokkaanse muntthee. Ondertussen probeerden we een gesprek aan te knopen met het gezin en meer te leren over hun cultuur en leefomstandigheden.
Ourika Valley
Na op visite te zijn geweest bij de berbers, reden we door naar Ourika Valley. Het groene landschap veranderde in een rotsachtige omgeving met kleine riviertjes, restaurantjes aan de zijkant, een waterval en kleine winkeltjes. We maakten een heerlijke wandeling door het schilderachtige landschap en kwamen zo nu en dan een groepje schapen met jonkies tegen.
Op de terugweg aten we een maaltijd aan de oever van rivier Ourika en reden vervolgens terug via een overweldigend mooi, kleiachtig gebied. Op deze plek liet ik me weer lekker gaan met mijn camera.
Dag 6: De laatste zonnige ochtend & terugvliegen naar Nederland
Op dag 6 vlogen we terug naar Nederland. In de ochtend genoten we nog een paar uur van de zon en daarna was het dan echt tijd om afscheid te nemen van Marrakech. Ik kijk terug op een onvergetelijke week en moet de vele indrukken nog even verwerken. Het warme Afrikaanse zonnetje, de lieve mensen, de chaotische straatjes vol geuren en kleuren en het prachtige landschap ga ik dan ook niet vergeten. Het lijkt mij heel interessant om nog eens een rondreis te maken door dit magische land.
Ben je geïnspireerd geraakt door dit reisverhaal en wil je Marrakech ook ontdekken? Bekijk dan hier onze reizen naar Marokko.
- Deel deze pagina
