Mensen blij maken, dat doe ik graag! Sinds mijn 18de zwerf ik over de wereld op zoek naar bijzondere ontmoetingen en de altijd inspirerende schoonheid van de natuur. Het is een voorrecht om deze ervaringen te mogen delen met enthousiaste reizigers. In onze winter vertoef ik het liefst rond of ten zuiden van de evenaar. Eilanden hebben een speciale plaats in mijn hart. De ruige eilanden in de Atlantische Oceaan zowel de Azoren of de Kaapverdische eilanden, of het onmetelijk diverse Nieuw Zeeland, altijd een blik op de zich tot het oneindige uitstrekkende mysterieuze oceaan. Vulkanen, gletsjers, stranden, zandduinen, oerbossen en natuurlijk het water ontdekken we lopend, fietsend, per kano of te paard. Altijd actief! In de zomer vechten Afrika en Azië om de eerste plaats. Afrika, vanwege de uitgestrektheid, het licht, de vele wilde dieren, de cultuur en de vriendelijke bevolking. Azië heeft weer haar eigen charme, helder blauwe zeeën, vulkanen, rijstvelden en iedereen lacht altijd. In het voor- of najaar is het weer hoog tijd om de Himalaya in te trekken en samen de besneeuwde passen te bedwingen en te genieten van onmetelijke vergezichten en de lieve bevolking. Tussendoor is het altijd goed toeven in Marokko, de kleurrijke souks, het lekkere eten, de vriendelijke mensen en de prachtige vergezichten.
Reis is vol
3 of meer singles
Reisdatum | Reis | Vlucht | Opmerking | Reissom (incl. vlucht) | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
check
Volle reis
vr 07 feb /
za 01 mrt
Volgeboekt
|
Groepsrondreis Costa Rica | Reis is vol 3 of meer singles | Groepssamenstelling |
€ 3.249p.p.
|
Vertrekdatum
Europa , 26-03-18
De wekker op mijn telefoon speelt het prachtige Mar Azul van Cesaria Evora, de koningin van de morna, speciaal gekozen als tune voor deze Kaapverdië reis. Oh wat is het donker en vroeg…. Met de hoofdlamp op scharrel ik mijn kleren bij elkaar en maak me klaar voor de beklimming van de Pico Grande. Als ik de knusse eetkamer binnenkom, branden er kaarsjes en staan er vers gebakken omeletjes klaar op een goed gevulde ontbijttafel. In vredige stilte ontbijten we, ieder met eigen gedachten over de naderende tocht. De schemering kleurt het grillige landschap van de caldera van Fogo. We wandelen inmiddels ruim een uur over een licht glooiend pad en de contouren van de Pico Grande steken steeds scherper af tegen de zachtroze ochtendlucht. Het pad wordt iets steiler en al zigzaggend maken we de komende uren flink wat meters. Steeds duidelijker zien we de gevolgen van de laatste uitbarsting van de vulkaan. De donkere lavastromen doorsnijden de bodem van de krater en kruizen de oudere en lichtere lavastromen van eerdere uitbarstingen. We zien nu goed dat Casa Fernando, ons pension, ternauwernood aan de lavastroom ontsnapt is terwijl ruim 90% van het dorp een minder gunstig lot is beschoren. Inmiddels is de zon boven de rand van de krater uitgeklommen en verwarmt onze, door de wind afgekoelde lijven. Na een korte briefing van Cecilio, onze gids, beginnen we aan het laatste en steilste stuk van de beklimming. Twee van ons team besluiten hier in de zon van het uitzicht te genieten en te wachten op onze terugkomst. Whaaaah… Na 20 minuten stevig klimmen staan we ademloos op de top van de 2829 m. hoge Pico Grande. Wat een ruig landschap, wat een overweldigende schoonheid. We eten onze lunch, maken de gebruikelijke topfoto’s en beginnen met enige weemoed aan de afdaling. Het eerste stuk vergt alle concentratie en we zijn dan ook als kinderen zo blij als we de gravelflanken bereiken. De met veel moeite gewonnen meters worden nu met grote rennende passen teniet gedaan en na een kwartier staan we uitgeput, met schoenen vol gravel en een onuitwisbare grijns op ons gezicht aan de voet van de Pico. Om half twee schuiven we aan bij de andere groepsleden voor een heerlijke rijkgevulde Cachupa en een welverdiend koud biertje. Voor vanmiddag heb ik als verassing nog een wijnproeverij georganiseerd. En dan te bedenken dat we pas op dag 5 zijn.