Mijn naam is Derk. Sinds 1997 begeleid ik groepsreizen in vrijwel alle regio's van de wereld, met uitzondering van Europa.
Ik beschouw het als een groot voorrecht om samen met mijn groepsleden te genieten van spectaculaire landschappen en bijzondere planten en dieren. Te voet of per gemotoriseerd vervoer. Contact met mensen vind ik minstens net zo boeiend, of dat nu medereizigers zijn, of personen uit andere culturen. Het zet je aan het denken over je eigen waarden en het werkt verrassend. De wereld is zo divers, dat verveelt echt nooit!
Midden- en Zuid-Amerika , 16-03-18
“Beste medereizigers, er is een storm op komst. De oversteek per boot over het meer wordt voor vanavond wellicht te riskant”, deel ik mijn groep mee als we aan land gaan op het eiland. We bevinden ons op Taquile, een eiland in het reusachtige Titicameer in het hoogland op de grens van Peru en Bolivia. Op Taquile is geen gemotoriseerd vervoer en de enkele duizenden bewoners houden grotendeels vast aan hun eigen tradities. Taquile is bekend om zijn breiende mannen. Men leeft er van landbouw, visserij, de verkoop van gebreide kleding en toerisme. Omdat Taquile en andere eilanden in het meer bijzonder karakteristiek zijn, hebben toeristen hun weg naar deze regio gevonden. De meeste bezoekers komen voor een dag en varen op en neer vanuit de grote stad Puno, danwel overnachten op het naburige eiland Amantaní als ze er een extra dag aan vastplakken. Terwijl we met zijn allen een mooie wandeling maken van de zuidkant van Taquile naar het centrale plein, overleg ik met lokale gids Alejandro. Op zijn beurt overlegt hij weer met de lokale agent op het vasteland. Alejandro kent Taquile en zijn bewoners heel goed, hij komt er vandaan. Als we op het plein aankomen, zien we de meeste andere toeristen vertrekken. Men wil vast voor de storm veilig zijn. Tijdens de lunch heeft Alejandro een prima oplossing gevonden. We hoeven niet meteen weer de boot op en kunnen bij een familie op Taquile overnachten. Ze hebben voldoende bedden en kunnen ook maaltijden bereiden. Tegen het eind van de middag begeven ons naar onze nieuwe gastheer, waar we warm en hartelijk worden ontvangen. We hebben het anders vrij drukke Taquile voor ons zelf en genieten van de ondergaande zon en de verbazingwekkend heldere sterrenhemel. De kinderen van de ouders waarmee ik op stap ben, vinden dit avontuur ook prachtig. Ze kunnen bij elkaar slapen in een apart gebouw.