Obbo

close

1 van 0

Reisverhalen van Obbo

• Wildkamperen in het land van de Touareg

  Midden-Oosten en Noord-Afrika , 23-06-14

  Voor een woestijnfreak als ik, is Algerije echt de ultieme droombestemming! Altijd wanneer ik ergens ter wereld in een prachtige woestijn bivakkeerde, kwam ik daar mensen tegen die zeiden: "maar in Algerije is het toch echt mooier." Ik was dan ook heel blij toen ik een paar jaar geleden als een van de eerste Nederlanders een kans kreeg om te kijken of dat nu echt zo was. Alleen de vlucht vanaf Algiers was al een belevenis. Meer dan twee uur vlieg je over de Sahara en je krijgt zo echt een idee van de enorme uitgestrektheid van deze landmassa. In de twee weken die ik door de woestijn trok, of het nu was in terreinwagens, vergezeld door Touareg-chauffeurs of lopend met kamelen door het ruige Hoggar gebergte, heb ik me zelf vaak in de arm moeten knijpen. Ja, het is echt waar: alle woestijnlandschappen die je elders ter wereld hebt, kom je tegen in Algerije, maar dan als het ware in het kwadraat. Waar anders kun je dagen rijden door droge rivierbeddingen, ge flankeerd door acaciabomen door een steeds veranderend landschap, zonder werkelijk iemand anders tegen te komen? Waar anders vind je de oneindig gevarieerde landschappen van de Tassili Hoggar en N'ajjer? En dan heb ik nog niet eens over de grootste zandzeeën van de Sahara die in Midden Algerije liggen. Ik vergeet nooit de aanblik van de rij kamelen die, slingerend door het droge Hoggar-gebergte, moeizaam omhoog klom tegen een rotshelling. Of de zonsondergang, gezien voor mijn tentje, die het zand in de Tassili goud kleurde en de veelvormige rotsen paars. Of de klim naar een rotsplateau op bijna 2000 meter hoogte waar eeuwenoude rotsgravures bewaard zijn gebleven. Mijn favoriete moment van de dag? Als we, na een wandeling van een paar uur, bij het kamp aankwamen en onze Touareg-begeleiders de thee-met-koekjes hadden klaargezet. En dan met je blote voeten in het nog warme zand, genietend van een welverdiend kopje gastvrijheid, de zon langzaam te zien ondergaan. Laat je niet afschrikken door de verhalen dat Algerije niet veilig is. In het zuiden vind je alleen maar gastvrijheid en adembenemende landschappen!

• De rijke cultuur van de Levant

  Midden-Oosten en Noord-Afrika , 23-06-14

  Wie het waagt om voet aan wal te zetten in Damascus valt van de ene verbazing in de andere. Syrië heeft de gratie van een mediterraan land gecombineerd met de levenslust van de Arabische wereld: kilometerslange soeks met alle kruiden en glitter van de wereld, maar ook een diner op de sfeervolle binnenplaats van een gerestaureerd Ottomaans koopmanshuis overgoten met goede wijn. Een geschiedenis die zich laag voor laag aan je presenteert, maar ook moderne Arabische steden met rijen schoenenwinkels, wrakken van taxi's en op elke hoek een sapbarretje. Maar bovenal een bevolking die je overal toelacht en een hartelijk 'ahlan wu sahlan' toewenst. De bezienswaardigheden zijn van wereldklasse en zouden op een andere plek in de wereld legers toeristen trekken. Voor mij is Syrië op zijn meest magisch als de zon ondergaat boven Palmyra en de goudkleurige stenen bijna gaan glanzen. Je dwaalt dan vrijwel alleen tussen de pilaren door en over het zand, van achter de palmentuinen, zwelt het geluid van de muezzin aan. De lucht kleurt rood en paars zoals alleen de lucht in de woestijn dat doet. Met een beetje verbeeldingskracht waan je je een ontdekkingsreiziger die deze ruines voor het eerst, als bij toeval, aantreft. Ach Syrië, laten we je eigenlijk nog maar even voor onszelf houden.

• Dé verrassing van het Midden Oosten

  Midden-Oosten en Noord-Afrika , 23-06-14

  Wie het waagt om voet aan wal te zetten in Damascus valt van de ene verbazing in de andere. Syrië heeft de gratie van een mediterraan land gecombineerd met de levenslust van de Arabische wereld: kilometerslange soeks met alle kruiden en glitter van de wereld, maar ook een diner op de sfeervolle binnenplaats van een gerestaureerd Ottomaans koopmanshuis overgoten met goede wijn. Een geschiedenis die zich laag voor laag aan je presenteert, maar ook moderne Arabische steden met rijen schoenenwinkels, wrakken van taxi's en op elke hoek een sapbarretje. Maar bovenal een bevolking die je overal toelacht en een hartelijk 'ahlan wu sahlan' toewenst. De bezienswaardigheden zijn van wereldklasse en zouden op een andere plek in de wereld legers toeristen trekken. Voor mij is Syrië op zijn meest magisch als de zon ondergaat boven Palmyra en de goudkleurige stenen bijna gaan glanzen. Je dwaalt dan vrijwel alleen tussen de pilaren door en over het zand, van achter de palmentuinen, zwelt het geluid van de muezzin aan. De lucht kleurt rood en paars zoals alleen de lucht in de woestijn dat doet. Met een beetje verbeeldingskracht waan je je een ontdekkingsreiziger die deze ruines voor het eerst, als bij toeval, aantreft. Ach Syrië, laten we je eigenlijk nog maar even voor onszelf houden.